ليس كل ما يلمع ذهبآ

أنهارده جات فى دماغى الجملة دى لما كنت راكبة باص الكلية و طالعة على المقطم و فى طريق من أوله شدت نظرى حاجة بتلمع أوى من بعيد على هضبة من هضاب المقطم حاجة جميلة فعلآ تخطف العقل و فضلت شادة نظري معاها و بهرانى لكن كنت كل ما أقرب منها لمعتها تقل و كل ما لمعتها تقل أبتسامتى تقل لحد ما أختفت و فجأة لقيت نفسى مكشرة و قولت فى نفسى ياااه كل دي لمعة و جمال و فى الأخر تطلع حتة أزاز مكسوره و أستعجبت على حال البشر الى سعات يشوفوا الناس ملايكة و بيلمعواومن أقل موقف تكتشف أنهم فالصووو و فى ناس تانية محدش واخد بالو منهم و ديمآ على الهامش لكن لما تيجى تبص جوا حد فيهم تلاقى أصلهم فعلآ دهب و أحلى كمان من الدهب و أنا فعلآ أمنت دلوقتى بالجملة الى بتقول الحرارة المرتفعة تذيب الذهب لكنه ولو سال يبقى ذهبا
وال صقل يجمل الألماس ويبقى ماس

و عجبى